umtsno.de

Neu hinzu | Beweise | Recht | Kontakt | Grenzwerte

"W Oberammergau wariują", mówi proboszcz ewangelicki. On i cała wieś nie chcą masztu T-Mobile, firmy należącej (tak jak w Polsce PTC ERA) do koncernu niemieckiego Deutsche Telekom. Po przebudowie masztu rytm kontrolny promieniowania wysyłany przez maszt na częstotliwości 8,3 herców, umożliwia rozmowy telefoniczne nawet za grubymi średniowiecznymi murami, w najgłębszej piwnicy wsi. W paśmie częstotliwości 10- 8 Herców komunikują też ludzkie organy. Pozbyć się masztu nie mogą, gdyż firma zrobiła umowę na jeszcze 13 lat z wioską. Wszyscy mieszkańcy sołtys i proboszcz cierpią na bóle głowy, bezsenność, czy zaburzenia rytmu serca. Werner F. nie śpi już we własnym domu. On spędza noce w lesie w wozie campingowym. Jego dziewczyna przeniosła się do lasu na stałe. Ona jest tak wrażliwa na promieniowanie z masztu stacji telefonii komórkowej, że do wsi idzie tylko w specjalnym kombinezonie chroniącym przed wysoką częstotliwością.

Dr Oberfeld - autor najnowszych badań epidemiologicznych w Austrii uważa dolegliwości mieszkańców za zrozumiałe. Wszyscy właściciele nieruchomości dookoła masztu T-mobile wskazują na dramatyczny spadek dochodów od turystów. Turyści nie chcą w pobliżu masztu nocować.

Dr Jodel z T- Mobile mówi maszt musi stać w środku wsi, gdyż komórki muszą być z masztem w kontakcie by regulować jakość połączenia, a nie tylko maszt musi mieć kontakt z komórką.

Stałby maszt w lesie to aby komórka miała dobrą komunikację z masztem to musiałaby być tak duża jak on...
-
uwaga Krzysztofa Puzyna (KP) jest to oczywiste, satyryczna przesada i manipulacja, ze względu na popularność programu. Program 2 telewizji niemieckiej ZDF ogląda miliony widzów, dla takich ilości ludzi opłaca się niemieckiemu Telekom wprowadzić widzów w błąd i bezczelnie skłamać. Kłamstwa mają jednak bardzo krótkie nogi.
-
W reportażu pracownik T-Mobile Gampel mierzy w odległości 50 metrów od masztu tylko 5,9 procent niemieckiej normy.
-
uwaga (KP): Nadmiar mocy w nadajnikach stacji jest z reguły 20 krotny, ale często anteny są 500 watowe. Można by powiedzieć jakby przenieśli stację do lasu to mogliby według norm niemieckich nadawać legalnie z mocą 10-krotnie wyższą i też łączność by zapewnili.
5,9% x 9 000 000 mikrowat/m2 (GSM 1800 MHz) to 531 000 mikrowatów/m2
i przekracza polską normę 5,3 -kropnie. Można by powiedzieć nic dziwnego, że czują się źle...
By się poczuć źle, wystarcza już 30 mikrowatów/m2, patrz prace prof. Johanssona
-
Dr Jodel z firmy T-Mobile twierdzi, że nie ma do dzisiaj poważnych badań w okolicach masztów i radzi mieszkańcom by zamiast protestować, zebrali pieniądze i dali zlecenie na jakieś interesujące badania.

uwaga (KP): istnieje 13 badań epidemiologicznych w okolicach stacji bazowych patrz
http://iddd.de/umtsno/60krebsBTSStudien.htm
Proszę te badania popularyzować. WHO w tej sprawie specjalnie nic jeszcze nie zrobiła.

W reportażu pokazują różne zabezpieczenia od szarlatanów jak amulety z Nowej Zelandii "tahionizowany kwarc" w czarnym pudełeczku. W telewizji wygląda to jak zwykły piasek i kamień w czarnym pudełeczku, pomiary wskazują na brak jakiegokolwiek tłumienia promieniowania. Pomiar technika wykazuje też bardzo duży wpływ na poziom elektroskażeń w mieszkaniu telefonu bezprzewodowego oraz niebezpieczną indukcję elektromagnetyczną tzw. budzika radiowego, sterowanego sygnałami radiowymi z wieży stojącej w Mainz.

Analizując obowiązujące przed dniem 28 lipca 2005 r. przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony Środowiska (Dz. U. z 2001 r., Nr 62, poz. 627 z pozn. zm.) należy wskazać, iż zgodnie z art. 53 w/w ustawy organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 tej ustawy (m. in. pozwolenia na budowę), zapewniał możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego sporządzany by4 raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (w/w raport został sporządzony w omawianej sprawie).

Zgodnie natomiast z art. 46 cyt. ustawy, wydanie decyzji w sprawie planowanego przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko wymagało przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, przy czym postępowanie to stanowiło cześć postępowania zmierzającego do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Z powyższego wynika jednoznacznie, iż postępowaniem, w którym należało do dnia 28 lipca 2005 r., zapewnić udział społeczeństwa, było m.in. postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę. Zgodnie natomiast z przepisem art. 33 ust. 1 Prawa ochrony Środowiska organizacje ekologiczne, które powołując się na miejsce swego działania, zgłosiły chęć uczestniczenia w określonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, uczestniczyły w nim na prawach strony.

Wynika zatem z tego, iż organizacja ekologiczna w warunkach określonych w art. 33 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, brała udział w postępowaniu jako uczestnik na prawach strony. Dopuszczenie organizacji ekologicznej w postępowaniu administracyjnym w sprawach z zakresu ochrony środowiska nie wymagało wydania odrębnego postanowienia.

W takim bowiem przypadku organizacja uczestniczyła w postępowaniu, a jedynie w przypadku niemożności takiego uczestnictwa organ administracji publicznej wydawał postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu, na które służyło zażalenie (art. 33 ust. 2 w/w ustawy).

Na marginesie należy wskazać, iż art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z poźn. zm.) nie wyłączał stosowania przepisu art. 33 ustawy Prawo ochrony środowiska. Przepis ten określał bowiem wyłącznie krąg stron postępowania dotyczącego pozwolenia na budowę, natomiast nie odnosił się w ogóle do innych jego uczestników.

Na mocy art. 28 ust. 3 ustawy Prawo budowlane wyłączone zostało stosowanie ogólnego przepisu art. 31 Kpa, natomiast nie dotyczyło to stosowania innych przepisów szczególnych, w oparciu o które organizacja ekologiczna mogła uczestniczy6 w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę w charakterze uczestnika na prawach strony.

W omawianym przypadku Pan Zbigniew Gelzok działający w imieniu Stowarzyszenia Przeciwko Elektroskażeniom "Prawo do życia" pismem z dnia 26 czerwca 2006 r., skierowanym do Starostwa Powiatowego w Rybniku, zgłosił udział Stowarzyszenia na prawach strony w postępowaniu dotyczącym udzielenia pozwolenia na budowę w/w stacji bazowej telefonii komórkowej. W związku z w/w zgłoszeniem żaden z organów nie wydał postanowienia, o którym mowa w przepisie art. 33 ust. 2 Prawa ochrony środowiska, tj. postanowienia o odmowie dopuszczenia Stowarzyszenia Przeciwko Elektroskażeniom "Prawo do życia" do udziału w postępowaniu.

Z powyższego wynika, iż omawiane Stowarzyszenie uczestniczyło w postępowaniu w sprawie udzielenia pozwolenia na w/w inwestycje. Stowarzyszeniu doręczona została m. in. decyzja Starosty Rybnickiego z dnia 12 kwietnia 2006 r.; nr 11512006, znak: ABI-7351123812005106, od której pismem z dnia 21 kwietnia 2006 r. wniosło odwołanie do Wojewody Śląskiego.

Analizując treść przepisu art. 33 ust. 1 Prawa ochrony środowiska, z punktu widzenia możliwości wniesienia przez uczestnika na prawach strony (tj. organizacji ekologicznej) odwołania od doręczonej mu decyzji, należy wskazać, iż ukształtowane orzecznictwo i doktryna powstałe na bazie przepisu art. 31 Kodeksu postępowania administracyjnego jak również orzecznictwo, dotyczące zastosowania w/w przepisu art. 33 ust. 1 Prawa ochrony środowiska - wskazują na możliwość wniesienia odwołania we wskazanej wyżej sytuacji.

W związku z powyższym należy uznać prawo organizacji ekologicznych do wniesienia odwołania od decyzji, o ile uczestniczyła ona w postępowaniu organu I instancji na prawach strony.

Dla oceny omawianej sprawy oznacza to, iż decyzja Wojewody Śląskiego z dnia 05 czerwca 2006 r., znak: RR-AB.III/RN/7111/276/05/06, umarzająca postępowanie odwoławcze od decyzji Starosty Rybnickiego z dnia 12 kwietnia 2006 r., nr 116/2006, znak: ABI-7351/238/2005/06, w części dotyczącej odwołania Stowarzyszenia Przeciwko Elektroskażeniom"Prawo do życia" zapadła z naruszeniem w/w przepisu art. 33 ust. 1 Prawa ochrony środowiska.

Ponieważ zgodnie z przepisem art. 11 Prawa ochrony środowiska:"Decyzja wydana z naruszeniem przepisów dotyczących ochrony środowiska jest nieważna", oznacza to, iż decyzja podjęta z naruszeniem przepisu art. 33 ust. 1 Prawa ochrony środowiska - w części, której dotyczy to naruszenie - jest nieważna z mocy prawa. Stad tez w omawianej sprawie ma zastosowanie przepis art. 156 § 1 pkt 7 Kpa, stanowiący, iż: "Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa."

Skandaliczna działalność pani mgr inż. Katarzyny Opoka-Rynkiewicz

Rybnik  27-10-2005

Do:
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość
Prezydent Lech Kaczyński

tel.: (22) 694 2181, 694 22 00
kp-pis@sejm.pl, biuro.prasowe@pis.org.pl

Dotyczy: Skandalicznej działalności pani mgr inż. Katarzyny Opoka-Rynkiewicz Naczelnik Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w Żorach oraz pana Adama Wolnego z Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach, człowieka, który sprzedał bezprawnie Ślązaków i pozwolił naruszyć ich własność.

więcej